Op reis in de bergen

Reis naar Bulgarije

Niet alleen de weg met het busje naar het dorpje Sopot was lang, ook de gele taxi was spotgoedkoop voor 4 reizigers. Diana had zelfs meteen bij het kleine loket op de luchthaven 4 kaartjes gekocht.

Over het rozenveld op 20 minuten rijden buiten Sopot zou nog veel over worden gepraat tijdens de reis. Het is een feit dat in Bulgarije rozen als exportproduct verkocht worden. De eigenaresse van ons eerste logeeradres was er dan ook niet arm van geworden.

Op dag 2 was het bij het verlaten van Sopot adembenemend mooi toen we na 20 minuten het dorpje zagen liggen. Even daarvoor waren we ten minste 5 dalen en 5 bergruggen gepasseerd in de gammele stoeltjeslift naar de top. De eenzame berghut waar we tegen het einde van de middag arriveerden kwam als een verrassing, na 10 minuten omhoog lopen over enorme blokken rots op het wandelpad.

Op dag 3 liepen na een uur een kort stukje in stilte naar een kubusmonument op een van de vele bergen. Aan het einde van de middag arriveerden we bij Kozia Stena, een berghut waarvan je aan twee zijden een terras had. Wij zaten aan de kant waar de zon onderging het avondmaal te nuttigen. De berghut mocht je alleen betreden met slippers (die in ruime mate aanwezig waren) en we moesten het een nachtje doen zonder douche. De toiletten bestonden uit niet meer als een rond gat en wc-papier bestonden. Je moest met 2 voeten op de witte voetstappen staan om je ontlasting op de juiste manier in het gat te krijgen. Na het avondmaal was de verrassing dat er meer bezoekers waren, twee Israëliërs en een Bulgaarse leraar. De Spaanse kok was de eigenaar van de berghut en kwam na het koken ook op de binnenplaats zitten. Veel grapjes loste elkaar af om de zon vervolgens onder te zien gaan. Na 8 uur kwam daarbij het licht in de donkere berghut bij.

Op dag 4 aten we wat de kok geserveerd had aan de tafel die half in de ochtendzon lag. Iets te lang bleef Diana weg, wat later bleek om de eenzame kok te helpen met het voorbereiden van de lunch. Deze runde de berghut metershoog in de bergen van het National Park. Te laat voor ons gevoel, liepen we de ongemakkelijke trappen op naar onze volgende overnachting: een ouderwets spahotelletje. Het lag in het dorp Chiflik dat 2 kilometer verder lag, vanaf het punt waar we (voor een dag) heel steil omlaag in de bewoonde wereld kwamen. Het plaatsje Chifkla was ons einddoel. In het enorme spahotel met wel 4 baden zouden we de volgende middag doorbrengen. Dat kon je dan meteen als een rustdag beschouwen.

Niet alleen de waterpret in de baden van wel 35 graden Celsius, maar ook een relaxte ochtend met de mogelijkheid een duikje te nemen in het minibadje dat overdekt was met een soort van rubberen doek over het bassin. Het lag naast onze slaapkamers op een hoog stukje terras.

Gezien we eerst de afdalende wandeling van de dag eerder moesten verwerken, sliepen we uit tot een uur of half 9 in de ochtend.

Het lunchpakketje kregen we na de rustdag van de aardige hoteleigenaresse mee plus een kort autoritje naar het beginpunt van de 3de wandeling. Na nog geen 50 meter moesten mijn schoenen en sokken noodgedwongen uit voor een oversteek over een schattig stroombeekje. De schoen en sokken werden naar de overzijde gegooid wat mij een beetje deed schrikken. Geen paniek, want de verdere wandeling bestond verder uit een flinke stijging met dan wel een grandioos uitzicht op de eerste berg. Ook de bramen aan het struikgewas begonnen al aardig groot te worden. Het smaakte een beetje droog en had helemaal geen smaak. Het einddoel was bij een berghut gemaand Eko, wat denk ik vernoemd naar de berg waarop het gebouwtje is ontstaan voor groepjes dagtoeristen. Van het grandioze uitzicht op de donkerblauwe wolken in de avondzon konden we tot half negen genieten. Daarna werd het nacht en wilden we vroeg naar bed. Maar niet voor we een kort kaartspelletje speelden met levensvragen waarop je een antwoord moest geven.

Op dag 5 liepen we vol goede moed over alweer die rotsblokken op het wandelpad, waarvan we de gele markering volgden. Dit was de zomerroute om de bergen heen en vlak naast de afgrond van bossen en grasland. Het was momenteel juni, dus net na de winter, en beter om de gele markering te volgen en niet de rode, deze ging de berg letterlijk over. Geen regen, alleen veel zijwind en felle zonneschijn aan een zijde van de bergrug. Het einddoel was een goedgekozen terrein om een luilekkerdorpje te ontwikkelen. Na ruim 1 kilometer na de ingang begonnen de ouderwetse en romantische huisjes in een natuurlijk omgeving te versmelten. Onze aankomst in dit nagebootste dorpje kwam rond de klok van 5 uur, toen de meeste warmte van het wandelen nog in onze kleren zat. De waterstralen uit de sproei-installatie op het ruime grasveld werd gezien als een manier om jezelf op te frissen. Helaas liepen we niet lang daarna naar ons onderkomen waarin voor 2 mensen bedden waren. Aangezien we met 2 mannen en 2 vrouwen waren kwam dat neer op 2 aparte huisjes. Het avondeten was overweldigend lekker, wat ons ook tot een gesprek leidde op de dagen in het berglandschap in het Nationaal park. We lieten allemaal wat achter op de wandelingen en begonnen straks in Nederland met een nieuw inzicht in het dagelijks leven. Moe maar voldaan ging het naar een fles wijn voor 4 mensen, naar de huisjes. Maar niet voor een korte wandeling over de hoofdweg met voor mij een pijnlijke voet in de teenslipper.

Op dag 6 kwamen we na een paar straten van het dorpje Klisura bij het treinstation voor een 2 uur durende reis. Het contrast met de hoofdstad van Bulgarije was duidelijk waar te nemen. De warme uitlaatgassen van de vele voertuigen en de vele gebouwen lieten duidelijk een verschil zien. Met een temperatuur van rond de 30 graden Celsius liepen we alineadirect naar ons hotelletje in een achterafstraatje van het centrum. Het kleine wandelingetje door de stad stelde weinig meer voor, bij het feit dat we de volgende morgen om 5 uur in de taxi naar de luchthaven moesten nemen. Het vliegtuig naar Nederland kwam onvermijdelijk in zicht, wat we eerst nog afsloten met een laatste restaurantbezoek en een kortdurende nachtrust.